یاران خراسانی شبکه فعالان فرهنگی اجتماعی انقلاب اسلامی خراسان رضوی
چون پدرش به رياضيات و علوم غريبه مشغول بود، او هم شوق و علاقه زيادي به اين رشته نشان می‌‌داد. پدر که متوجه علاقه او گرديده بود او را به شيخ حسنعلي اصفهاني (نخودکي) که در آن وقت در مشهد اقامت داشت معرفي کرد تا در محضر وي درس بخواند. مرحوم اصفهاني (نخودکي) هم او را پذيرفت و تحت تعليم و تربيت قرار داد. با مرحوم شیخ مجتبی قزوینی نیز مراوده داشت تا اینکه به پیشنهاد او در سال ۱۳۴۸ به منظور دیدار با مرحوم سید موسی زرآبادی به قزوین رفت و تحت تأثیر مقامات معنوی او قرار گرفت. همچنین حاج سيد مظهر حسين هندي، در رشد معنوي وی تأثير به سزايي داشته است.
او روزها در مدرسه ميرزا جعفر تحصيل می‌کرد و شب ها در حجره فوقاني صحن عتيق جنب ايوان عباسي به عبادت و رياضت مشغول بود. او به ادبیات، علوم ریاضی، طب، فقه و اخلاق آشنا گردید و به سیر و سلوک پرداخت و به مطالعه علوم غریبه روی آورد. در سال ۱۳۱۶ به سرزمين هندوستان سفر کرد و در حدود نیم قرن در هند و پاکستان زندگي کرد. او پس از استقلال پاکستان يکي از شخصیت های علمي و بانفوذ اين کشور به حساب می‌آمد. مريدان و علاقه مندان بسياري در ميان دانشمندان و دانشگاهيان داشت و اکثر مردم آن سرزمين به او عشق می ورزیدند. خانه اش مرکز رفت‌وآمد مردم بود و او با فروتني همه را می پذیرفت و گره از مشکلشان می گشود. حافظيان در سراسر هندوستان عالمان صاحب کمال را پيدا کرد. در مناطق مختلف کشمير و سرزمين پهناور هند گردش کرد و دين اسلام را در آن سرزمين ترويج داد و هندوهاي بسياري به اسلام گرويدند. در هند با دختر ایرانی که از نوادگان میر سیدعلي همداني عارف بزرگ کشمير بود و پدرش در آنجا استاد دانشگاه بود ازدواج کرد. بعد از ازدواج براي تکميل «لوح محفوظ» (لوح محفوظ در علم اعداد نوشته شده و در موضوع خود کتاب مهمي است) از بمبئي به کشمير رفت و آن را بعد از مدتي طولاني به پايان رساند. همزمان با سرنگونی رضاخان در سال ۱۳۲۰ با همسر خود عازم ايران شد در مشهد مقدس مقيم گردید. روزنامه معروف و پرتيراژ «دان» در هند حدود ۵۰ سال پيش مطالب مفصلي در مورد کتاب لوح محفوظش، حافظيان را با تيتر «دانشمند و رياضيدان بزرگ» خطاب کرده بود. در آن روزگار عکسش در اکثر کتابفروشی های هند بود و بسياري از مردم عکس او را در خانه خود داشتند. قمر غفار ریاست دانشگاه زبان و ادب فارسی دهلی‌نو معتقد است که حافظیان در کنار میر سید علی همدانی نقش مؤثری در گسترش اسلام در کشمیر داشته است. ضریح قبر مطهر امام رضا (ع) را با کمک مردم معتقد پاکستان، آستان قدس و ایرانیان دلباخته مقام ولایت و با مساعدت هنرمندان اصفهان و مشهد ساخت و نیمه شعبان ۱۳۷۹ ق در محل قبر نصب و از روی آن پرده برداری شد. در شهر سرينگر کشمير براي شيعيان محله «گرو بازار» مسجدي ساخته است و اين مسجد براي شيعيان آن محل بسيار مورد استفاده می باشد. حافظيان را در هندوستان ابوالحسن مشهدي می گفتند. او قبل از اينکه به پاکستان مهاجرت کند به ابوالحسن مشهدي معروف بود. به گفته آیت الله عبدالقائم شوشتری ایشان انگشتری را برای مرحوم امام خمینی (ره) درست کرده بودند و بر روی آن دعایی نوشته بودند که هیچ‌وقت خطری ایشان را تهدید نکند. ظاهرا وی طبع شاعری نیز داشته است. سرانجام در ۲۳ اردیبهشت ۱۳۶۰ درگذشت و در غرفه دارالسرور حرم مطهر رضوی به خاک سپرده شد.
