خوبان خراسانی – شهید محمد فرومندی (۱۳۳۶ اسفراین – ۱۳۶۵ شلمچه)

در قلعـه کریـم شهرسـتان اسـفراین به دنیـا آمـد. در ۱۰ سالگى پـدرش را از دست داد و از آن پـس مادر پيرش سرپرست خانواده شد. او در ايام مدرسه درس می خوانـد و در ايام تعطيل كارگری می کـرد تا کمک خـرج خانواده باشد. گاهـی گوسـفند می چراند و گاهـی مزارع مـردم را آبیاری می کرد امـا درس خواندن را نیز دنبـال می کـرد. با اخذ ديپلم در اسـفراین، با گرایش های ضد رژیمـی که در او به وجود آمده بـود، مسافرت‌های مخفى به مشهد و ساير شهرسـتان ها داشت. كتاب‌های ممنوع را هم خودش مطالعه و هم بين جوانان توزيع می کرد. سـال ۱۳۵۵ بـرای خدمـت سـربازی بـه تهـران رفـت. مدتـی را در مزداونـد خدمت کرد و سـپس بـه پـادگان چهل دختـر اعزام شـد. او اعلامیه هـای امام را از اسفراين می گرفت و به پادگان می بـرد و شبانه در آنجا با كمك سربازان تكثير و نيز پخش مى نمود.

پس از پيام امام مبنى بر فرار سـربازان از پادگان‌ها و پيوستن به صفوف مردم با اینکـه تنها يك ماه از خدمتش مانده بود از پادگان فرار كرد و با دريافت مرخصی ۴۸ ساعته به اسفراين رفت. سـپس به مشهد آمد و در تظاهرات و فعاليت‌های انقلابى مشهد شركت كرد. پس از پيروزی انقلاب و با پيام امام به پادگان برگشت و كارت پايان خدمت دريافت كرد. سپس به اسفراين رفت و گروه های مردم را با ورزش و تمرين‌های نظامى در داخل شهر سازمان داد. شـب ها در ژاندارمری و شهربانى به عنـوان پاسبخـش نگهبانى مـی داد و روزها در كميته انقلاب عليه ضدانقلاب فعالیت می کرد. در سال ۱۳۵۸ با تشكيل سپاه سبزوار عضو سپاه شد. در اولين مأموریتـش بـه کردسـتان رفـت. پـس از بازگشـت بـه سـبزوار در دوره فرماندهـی عملیـات کـه به مدت ۴ مـاه از طرف مرکـز آمـوزش سـپاه در تهران برگزار شـده بود، شـرکت کرد. بعد از اتمام دوره به عنوان مسـئول عملیات سـپاه سـبزوار ، مسـئول بسـیج سبزوار و آمـوزش سـپاه بـه خدمـت پرداخـت. مـردم را در گروه هـای مختلـف جمعه هـا به بیرون شـهر می بـرد و آموزش هـای نظامی مـی داد. او جزو فهرست ترور منافقين در سبزوار بود. يكى دو بار هـم حملاتـی به او شد، مثلا یک بـار نارنجكى به طرفش پرتاب شد، ولى عمل نكرد. وقتى كادر سپاه پاسداران كاشمر و اسفراين را در کوه هـای سنگ سفيد آموزش مـی داد، بمب دست سـازی در دستش منفجر شد كه منجر به قطع انگشت سبابه دست راست او شد و دست راستش قـوت و قدرتش كم شد. در اولیـن اعـزام بـه جبهـه به اتفـاق فرمانـده سـپاه اسـتان بـه جبهـه جنـوب اعـزام شـد. در این مـدت بـه علـت جراحـت دسـتش به عنوان مسـئول اطلاعـات نظامـی محورهـای اسـتقرار نیروهای خراسـان کار می کـرد کـه وظیفـه اش انتقـال اطلاعـات و فعالیت هـای دشـمن به مسـئول اطلاعات عملیات جنوب یعنی شـهید حسـن باقری بود. بعـد از ۲ مـاه، به سـبزوار برگشـت و در نیمه اول سـال ۱۳۶۰ ازدواج نمـود. سال ۱۳۶۱ در مرحله دوم عمليات مسلم بن عقيل به جبهه سومار اعزام شد. در ابتدا به عنـوان عضو واحد طرح و برنامه عمليات لشكر ظفر به كار مشغول و پـس از آن بـرای اجـرای عملیـات والفجـر مقدماتـی به عنـوان مسـئول طرح و عملیات لشـکر ۵ نصـر به منطقه فکه رفـت. در همان ایـام بـر اثـر اصابت خمپـاره مجروح شد و به یکی از بیمارسـتان های مشـهد منتقل شـد. بعـد از اتمـام دوره درمـان مجـدد به منطقـه رفت و در والفجـر۱ ،۲ و ۳ به عنوان مسـئول طرح و عملیـات لشـکر ۵ نصـر و تیـپ امام صـادق علیه السلام، در عملیـات خیبر به عنوان معـاون تیپ امـام صـادق علیه السلام و خط شـکن و در سـال ۱۳۶۳ در عملیـات عاشـورا به عنـوان فرمانـده تیپ امـام صـادق علیه السلام بـه مجاهـده پرداخـت. از دیگـر مسـئولیت های او می تـوان بـه قائم مقامـی لشـکر ۵ نصر خراسـان اشـاره کرد. سـرانجام در ۲۰دی ۱۳۶۵ در عملیـات کربلای ۵ در منطقـه شـلمچه بـر اثـر اصابـت ترکـش به شـهادت رسـید و در بهشـت شـهدای سـبزوار به خاک سـپرده شـد.