تصویر

استاد پناهیان: در جهان بسیاری از سیاسیون مهارتشان در مهار قدرت مردم است نه آزادسازی، افزایش و به کارگیری قدرت مردم در جهت سعادت آنها. تنها سیاسیونی صادقند که اول باور مردم را دربارۀ قدرتشان افزایش دهند و بعد این قدرت را در جهت سعادت مردم به کارگیرند.

استاد پناهیان: دوست داشتن آدم‌های بزرگ، انسان را بزرگ می‌کند و دوست داشتن آدم‌های نورانی به انسان نورانیت می‌دهد. اثر وضعی محبوب، آنقدر زیاد است که آدم باید مراقب باشد مبادا به افراد بی‌ارزش علاقه پیدا کند.

روز فراق فاطمه ام‌البنین است مظلومه ای کز مرگ گل‌هایش غمین است در دامنش پرورده سرداری چو عباس آری چنین زن، مادری شیر آفرین است

استاد پناهیان: هیچکس به اندازۀ ولی امر جامعۀ اسلامی مظلوم نیست. چون معمولا مردم محدودیت‌های او را خوب درک نمی‌کنند و از طرفی دشمنانش محدودیت‌های او را خوب می‌فهمند و او را تحت فشار قرار می‌دهند و او نیز هرگز نمی‌تواند همۀ واقعیت‌ها را بیان کند. در عی

استاد پناهیان: ما آدم‌ها یا مشغول خیالبافی‌های خوش‌بینانه هستیم یا واقع‌بینی‌های بدبینانه. اگر به خیالاتمان کمی بدبینانه‌تر نگاه کنیم و واقعیت‌ها را کمی خوش‌بینانه‌تر تحلیل کنیم به تعادل می‌رسیم.

استاد پناهیان: قرآن می‌فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا» اول می‌فرماید تک تک صبر کنید، بعد می‌فرماید: «صابِرُوا رابِطُوا» یعنی با هم صبر کنید و هم‌افزایی کنید. ما در اینجا گیر کرده‌ایم؛ یعنی با همدیگر نمی‌توانیم

استاد پناهیان: حسرت، گذشتۀ انسان را نابود می‌کند و یأس، آینده را از بین می برد. شکر گذشته را زنده می‌کند و امید آینده را؛ با شکر گذشته و امید به لطف خدا در آینده حیات مضاعف نصیب انسان می‌شود.

استاد پناهیان: ادب در برابر پروردگار، باور انسان را به خدا زیاد می‌کند. رعایت آداب عبادت، یعنی ادب کردن در برابر پروردگار. ادب محبت می‌آورد و تکبّر که ام‌الرذائل است را از بین می‌برد.

استاد پناهیان: اغلب دوست داشتنی‌ها و علاقه‌های ما مانند دشمنان ما در حال قتل عام استعدادهای ما هستند. اغلب ما آدم‌ها حداقلّ استعدادهای خود را شکوفا می‌کنیم.

استاد پناهیان: قرآن یک قطعۀ نورانی از جایگاهی بالاتر از بهشت و از نزد خود خداوند متعال به دست ما رسیده است. ما مانند نیاز یک نوزاد به شیر مادر، هر ساعت به بهره بردن از نور قرآن نیازمندیم.