تشکیلات

در محور‌ های: گفتمان گروه های جهادی محله محوری معرفی کتاب روستا آدرس وب‌سایت: https://hmiani.ir

حالا باید این نقش ها را از حالت جزیره‌ای و متفرقه خارج کنیم و یک گروه، از کنار هم قرار گرفتن این نقش های ایجاد شده تشکیل می‌شود. #حلقه_های_میانی

تا کنون دو اصل مردمی بودن و لزوم مشارکت حداکثری در کار فرهنگی را مرور کرده ایم. تا اینجا توانسته ایم برای افراد مختلف نفش های مناسب تعریف کنیم و با تقسیم درست مسئولیت، همراهی مختلفی را در کار های‌مان مشارکت دهیم. #حلقه_های_میانی

۳. تقسیم کار باید متناسب با علایق و قابلیت های افراد باشد تا دچار فرسودگی نشوند. ۴. نقش دادن به دیگران مشروط بر تهیه و ارائه یک «طرح رشد» به ایشان است. طرح رشد یعنی نقش دادن به صورتی که در آن امکان پیشرفت و تحرک برای افراد باشد و افراد بدانند که اگر

نکاتی درباره تقسیم کار و طبیعی شدن مشارکت که منجر به نتیجه مطلوب می‌شود؛ که عبارتند از: ۱.تقسیم کار مبتنی بر نیاز واقعی و ضرورت های اصلی؛ هدف از تقسیم کار، تسریع و تعمیق کار است. ۲. اگر تقسیم کار ما نمایشی و تشریفاتی باشد، کار خراب می‌شود و صرفا مو

از برکات مشارکت، ارتقای این موارد در دل کار است: ۱. تجربه اندوزی ۲. تربیت افراد ۳. همبستگی ۴. احساس مسئولیت ۵. خلاقیت ۶. کاهش هزینه ها ۷. تداوم کار در غیاب تعدادی از اعضا ۸. ظرفیت سازی ۹. استفاده از انرژی جمعی ۱۰. محفلی نشدن فعالیت #حلق

در صورت عدم پیشروی در فعالیت، می‌توانیم بگوییم برای فلان کار آدم متخصص و مناسب نداریم. در این جا مجددا پای کار آموزش وسط می‌آید، البته آموزش واقعی و کاربردی. تا اینجا نیاز را فهمیده ایم و باید به دنبال آموزش، تربیت و چاره جویی برویم. در این صورت، هم

پس کار فرهنگی مطلوب چیست؟ چرخه کار فرهنگی مطلوب حول محور مشارکت و اعتماد به دیگران می چرخد. اتفاقا کاری که به جامعه مربوط باشد، حتما مشارکت پذیر است. بهانه نیاورید که خیلی از کارها را نمی‌شود به صورت جمعی انجام داد. #حلقه_های_میانی

بر اساس آموزه های دینی، مشارکت صرفا وسیله ای برای راضی نگه داشتن افراد گروه، جامعه یا محله نیست . مشارکت دادن اگر چه ابزاری برای رسیدن به اهداف است، اما خودش هم یک هدف است. کار عملی و جمعی که بین مومنین و مسلمین با جمع کثیری اتفاق بیفتد، ار اعمال فرد