محسن فرحناکی مقدم متولد 69 مجموعه هیئت المهدی سال 91 مجموعه ای را با محوریت نوجوان تاسیس کردیم. از 5 نفر شروع کردیم و الان به 300 نفر رسیده ایم. تا سال 97 کج دار و مریض پروژه هایی داشتیم مانند برگزاری اردو و کارهایی بریایه ی نوجوان اما از سال 97 متوجه شدیم چه می خواهیم و در 8 ساحت برای نوجوانان کار می کنیم. البته به مرور زمان باگ ها گرفته شده و مکمل هایی به آن اضافه شده است و الان در حوزه های مختلف نوجوان اثرگذار هستیم و کار می کنیم. پیش دبستان و دبستان و دبیرستان دوره اول و سواد امروزی هم موثر باشیم. در مدارس مربی پرورشی بودم و معاون و در مساجد بودم و با این سنین در ارتباط بودم و حشر و نشر داشتم. تصمیم گیرنده و اجرا کننده خودم بودم. مسئولین فقط سنگ اندازی می کنند و ما هم از هیچ ارگانی کمک نخواستیم تا اعمال نظری وجود نداشته باشد. از سیره شهدا یاد گرفتم هیچوقت بر اساس بودجه تصمیم نگرفته ام. ما نیازسنجی کرده و هزینه کرده ایم و پولش حتما رسیده است.
کار برای نوجوان انجام می شود اما بیشتر تربیت ها بر اساس هیجان است ولی آن چیزی که ما به آن به چشم نیاز نگاه می کنیم اینکه خانواده ها برای کودک و جوان بسیار هزینه می کنند و فضا برای کار وجود دارد اما قشر نوجوان یک قشر رها شده است و هویتا و اسما دیده نمی شود. هم به او می گوییم فلان کار را نکن بچه که نیستی و در بعضی کارها می گوییم هنوز نمی توانی ورود پیدا کنی چون بچه ای. رنج سنی 11 تا 18 سال مخاطب ماست. نزدیک 2 سال است تخصی روی رسانه کار می کنیم. هم سواد رسانه و هم تولید. نوجوانانی داریم که خودشان از طریق رسانه درآمد دارند. من از اشتباهات خودم درس می گیرم و برای نوجوان ها روش درست را استفاده می کنیم. سال 97 متوجه شدم ما همیشه در زیرزمین کار می کنیم و کم کم با گوشی عکس گرفتیم و انتشار دادیم و متوجه شدم با حداقل امکانات چقدر کارمان دیده شد. کم کم به رسانه بها دادیم و الان یک میلیارد سرمایه درنظر گرفته ایم برای رسانه. بچه ها آموزش می بینند و حرفه ای می شوند و پروژه های استان و قدس جاهای دیگر را قبول می کنند. بعد خود نوجوان 16 ساله درس می دهد و حقوق می گیرد. از طرفی وقتی بچه ها سواد رسانه داشته باشند دیگر فریب رسانه های خارجی را هم نمی خورند. بچه ها در حد هوش مصنوعی عمل می کنند. من خودم مدیر مدرسه هستم و زمان بچه ها را طوری تنظیم می کنیم که به دروس مهمتر بیشتر بپردازند. مثلا به معلم کار و فن اوری گفته ایم باز و بسته کردن ماشین لباسشوی را یاد بده. دخترانه فقط دبستان و پسرانه تا متوسطه دوم و ان شالله به زودی امسال هنرستان پسرانه را هم افتتاح می کنیم. تئاتر را به بچه ها یاد می دهیم و از گریم گرفته تا نمایشنامه و بازی ها و لباسها با خود بچه هاست. بچه ها را اشیانه پرواز برده ایم. خانواده ها هم حمایت می کنند هم مالی و هم معنوی. مدرسه ما تا 12 شب باز است و بچه ها مشغول فعالیت و تولید هستند. حرفم به مجموعه های دیگر این است که خانواده ها وقتی نتیجه عملکرد را ببینند حتما همراهی می کنند.
به موانع توجه نکردیم. مشکلات مالی بوده و زمانی که در مساجد بودیم با هیات امنا که اکثرا مسن هستند چالش داشتیم متاسفانه برخی مساجد به خانه سالمندان تبدیل شده است. ما با هزینه خودمان اجاره کردیم و الان یک زمینی وقف شده و می خواهیم مجتمع 5 طبقه بسازیم.
هدف ما هویت دادن به بچه ها بوده است و تربیت بسترسازی است و تحمیلی نیست و فکر می کنم ما در بستر سازی موفق بوده ایم. در کربلایی که امسال رفتیم یکی از بچه ها گفت جای خالی پدرمم را در این یک هفته متوجه نشدم.
سعی می کنم چیزهایی که به قیمت عمرم و دوری از خانواده ام تجربه کرده ام در اختیار دیگران هم قرار دهم. از جنوبی ترین شهر کشور تا شمالی ترین شهر ایران به من مراجعه کرده اند تا الگویمان را برایشان توضیح دهم و ان ها هم اجرا کنند. به همین دلیل هم افزا را دوست دارم. هر مجموعه ای از دیگری یاد می گیرد.
ما تربیت چند بعدی داریم و دید باز نسبت به نوجوان امروزی داریم و لباس های امروزی که می پوشند اصلا انها را طرد نمی کنیم. ما شعاری داریم که هر کسی را همان طور که هست می خواهیم و نوجوان همانطور که هست دیده می شود. ما می گوییم مکتب داریم نه مجموعه. یعنی یک سیر تفکری است.
رسانه نوجوان و تولیدات مفاهیم دینی در قالب طرز فکر و ذائقه نوجوان امروزی که مجموعه های دیگر می توانند استفاده کنند. تولیدات ما برای غدیر بسیار بازنشر می شود. درهر حوزه فنی و مهارتی و فکری بورسیه می کنیم تا برگردند و ادامه دهند و به بچه های خودمان یاد بدهند. هر کس از مجموعه می رود باز هم برمی گردد و در مجموعه مربی شده و کمک می کنند. ما یک خانواده ایم.

---