استاد پناهیان: خدایا بزرگترین لطفی که به من کردی زمینه همه خطاهایم و مقدمه دوری بی حدم از تو شد مرا آدم آفریدی و احترام گذاشتی و آزاد کردی تا خودم بفهمم و تصمیم بگیرم و تلاش کنم و مقاومت کنم تا از پیروزی من بر باطل خرسند شوی و مرا در آغوش بگیری اما من دائما شکست خوردهام. مرا از مهرت محروم نکن.
برچسباستاد پناهیان پبام معنوی خدا خطا مهربان یاران خراسانی
مطلب پیشنهادی
نام آن گرچه بقیع است… ولی عرش خداست…
اینجا بقیع است و این خاک، گنجینه دار فریادی است که قرن ها، ارباب جور آن را در سینه ما محبوس کرده اند.حکایت بقیع، حکایت غربت است، غربت اسلام و با که باید این راز را باز گفت که اسلام در مدینه النبی از همه جا غریب تر است. سالروز تخریبِ قبور ائمه بق