تصویر

استاد پناهیان: احساس نیاز به خدا فرق دارد با اینکه نیازهایمان را نزد خدا ببریم. فلسفه دعا و اظهار نیاز در خانه خدا این بوده است که احساس نیاز ما به خود خدا بیدار شود.

استاد پناهیان: راه رسیدن به شیرینی پایدار در زندگی مشترک این نیست که دنبال یک همسر بی عیب باشیم. شیرینی زندگی بیش از هر چیز به نحوه رفتار خود آدم بستگی دارد، اگر چه پاسخ خوبی دریافت نکند. دنبال همسر بی عیب گشتن خودش یک عیب بزرگ است!

استاد پناهیان: هیچ لذتی مانند لذت دوست داشتن نیست و هیچ دوست داشتنی مانند دوست داشتن خدا و اولیائش لذت بخش نیست. فقط رسیدن به اوج این محبت کمی وقت برد.

استاد پناهیان: ایمان به خدا یعنی اینکه باور کنی فرمان‌های خدا تماما دستوراتی هستند که اگر خدا و قیامتی هم نباشد، باز هم به نفع زندگی مادی ما هستند. چون این فوائد دستورات دین کمی از پیچیدگی برخوردارند، افراد بی عقل ضرورت آن را درک نمی‌کنند.

استاد پناهیان: در روایات آمده آنچه در باطن خود پنهان می‌کنیم خدا روزی آشکار خواهد کرد و لباس آن را بر تن رفتار و گفتار انسان خواهد پوشاند؛ چه شر باشد چه خیر. پس خودسازی و زیباسازی را به اعماق جانمان ببریم. اینجا کسانی که در یک محیط دینی دل به دین نمی

استاد پناهیان: برای رسیدن به بهترین حالت ملاقات با خداوند مقتدر و مهربان باید به شهادت رسید. ملاقات با خدا تنها نیاز حقیقی انسان و بالاترین لذت حیات است.

استاد پناهیان: اگر اندکی از آیین اخوت و برادری در بین مومنان اجرا شود مانند سد محکمی در برابر تمام مشکلات مقاوم خواهند شد و به دلیل برکتی که خدا در یک کار جمعی مومنانه قرار می‌دهد، در تمام عرصه‌ها پیروز خواهند شد.

استاد پناهیان: حسرت، گذشته انسان را نابود می‌کند و یأس، آینده را از بین می‌برد. شکر گذشته را زنده می‌کند و امید آینده‌زا؛ با شکر گذشته و امید به لطف خدا در آینده حیات مضاعف نصیب انسان می‌شود.

استاد پناهیان: حسن همجواری اهمیتش بیشتر از حسن خلق با عموم مردم است چون نمی‌توانی هر لحظه همسایه را عوض کنی و مجبوری با او بسازی. علی‌رغم اینکه با بدخلقی‌های او آزرده می‌شوی باید با او خوش اخلاق باشی.

استاد پناهیان: خواهش‌ها و دوست داشتنی‌های پنهان و پیدای ما یکی از اصلی‌ترین عوامل تعیین کننده سرنوشت ما هستند. ما معمولا نمی‌دانیم چقدر تمایلات ما اهمیت دارد و الا علاقه به هیچ موضوع بی ارزشی را به دل راه نمی‌دادیم و از دل بخواهی‌های بی ارزشمان استغف