نگارخانه

استاد پناهیان: کسانی که اولیا خدا را عمیقا دوست دارند از ذکرشان واقعا لذت می‌برند و مهم‌ترین آروزیشان دیدن آنها و با آنها بودن است و خوشبخت‌ترین آدم های روی زمینند. چون هر چه دیگران به مرگ نزدیک می‌شوند از دوست داشتنی‌هایشان فاصله می‌گیرند و افسرده م

استاد پناهیان: دوست داشتن آدم‌های بزرگ، انسان را بزرگ می‌کند و دوست داشتن آدم‌های نورانی به انسان نورانیت می‌دهد. اثر وضعی محبوب، آنقدر زیاد است که انسان باید مراقب باشد مبادا به افراد بی‌ارزش علاقه پیدا کند.

استاد پناهیان: قدرت انسان آنقدر زیاد است که می‌تواند باعظمت‌ترین تغییرات را در عالم ایجاد کند، با عظمت‌ترین تغییر در عالم تغییر نظر خداست. انسان می‌تواند با استغفار خدای قهار را از خود راضی کند؛ و با گناه، نظر خدای مهربان را به خود تغییر دهد و با دعا

استاد پناهیان: آدم‌ها زمانی از بدی‌های یکدیگر اذیت می‌شوند که عیب‌های خودشان را نبینند؛ اگر آدم شدیدا به دنبال درمان بیماری‌های روحی و رفتاری خودش باشد، دیگر از بیماری‌های دیگران آزرده نمی‌شود و او را هم دردمندی همچون خودش می‌داند. در بیمارستان، بیما

استاد پناهیان: دیدن مانند غذا خوردن است، هر چیزی را ببینی گویی آن را میل می‌کنی. خدا فرموده است انسان باید به طعام خود نگاه کند. یعنی ببیند چه چیزی وارد روحش می‌شود. دیدن، عبور صحنه‌ها از مقابل چشم ما نیست. هر چیزی را می‌بینیم با همه آلودگی‌ها و پایک

استاد پناهیان: کافی است مثبت‌نگر باشیم آنگاه دائما خود را غرق در نعمت‌های خدا می‌بینیم و خدا سرشار از مهربانی خواهیم یافت، در این صورت است که رشد می‌کنیم.

استاد پناهیان: اگر پدر و مادر با ما خوب رفتار نکنند قابل تحمل‌تر است و بالاخره دوران سختی آن به پایان خواهد رسید. ولی اگر فرزندان با ما خوب رفتار نکنند تلخی آن برای همیشه باقی خواهد ماند. اگر می‌خواهیم فرزندانمان با ما خوب برخورد کنند، به پدر و مادر

استاد پناهیان: مهمترین مقدمات فرج، اصلاح بی‌حجابی نیست، بلکه اصلاح سیاستمداران است.

استاد پناهیان: آدم دوست دارد خوبی‌ها و رنج‌های خود را برای دیگران تعریف کند و یا آن‌ها را از زبان دیگران بشنود؛ اما خدا دوست دارد شایستگی مصاحبت با او را پیدا کنیم، برای همین باید اینگونه گفتگوها را با دیگران کم کنیم! نباید دنبال آبرو پیش دیگران و گد

استاد پناهیان: ما هر کدام زیبایی‌ها و دارایی‌های پرارزشی را با خود به همراه آورده‌ایم. کافی است آنها را کشف کنیم و به کار بگیریم و از آنها محافظت کنیم، آنگاه تا ثریا خواهیم رفت. تعلیم و تربیت بیش از آنکه به دنبال افزودن چیزی به انسان باشد باید در پی