تا ۱۴ سالگی هم درس می خواند و هم بعدازظهرها در مغازه پدر کار می کرد. در اين سن بود كه به ادامه تحصيل در حوزه علميه گرايش پيدا کرد و به حوزه علميه آيت الله كوهستانی در روستای كوهستان بهشهر رفت. در طول ۴ سال دروس مقدمات حوزوی و مقداری از سطح فقه و اصول را به پايان رسانيد. برای ادامه تحصیل عازم قم شد. در آنجا با شيخ علی كاشانی، آشنا شد و او را به عنوان استاد اخلاق و همراه خويش برگزيد. در این دوران از دروس آيات: بروجردی، علامه طباطبايی و امام خمينی، شهید صدوقی، سیدرضا صدر، آیت الله مجاهدی، مرحوم داماد و… استفاده کرد و بيش از ۱۰ سال در حوزه مشهد با تأسيس «كانون فرهنگی جوانان» آنان را با مسائل دينی و سياسی آشنا كرد و در سال ۱۳۴۳ با همكاری سيد حسن ابطحی «كانون بحث و انتقاد دينی» را جهت ارشاد نسل جوان و با شکلی نو به صورت مباحثه و سؤال و جواب بنا نهاد.

این کانون از ۱۳۴۳ تا ۱۳۵۰ همچنان به فعالیت های سازنده خود ادامه می داد تا اينكه در سال ۱۳۵۱ ساواك شركت و سخنرانی او را ممنوع اعلام كرد. چند روز قبل از ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، در چند هیئت و مسجد تهران به منبر رفت و سخنرانی های پرشوری عليه رژيم و در افشاگری و تحليل ماهيت اقدامات آن ايراد كرد. به همین خاطر همزمان با دستگيری امام خمینی، اين روحانی جوان ۳۱ ساله نيز دستگير شد. به مدت ۴۱ روز در زندان شهربانی كل كشور حبس گرديد و پس از چند مرتبه تحقيق و بازجويی، آزاد شد. پس از آزادی، مجددا به مشهد بازگشت. در مهر ۱۳۴۲ براي سخنرانی به مسجد فيل دعوت شد و در اين سخنرانی ۶ تا ۸ هزار نفره، به انتقاد شديد از دولت وقت به خاطر لایحه انجمن های ايالتی و ولايتی پرداخت. در شب دوم، مسجد به محاصره نيروهای امنيتی درآمد. مردم پيشنهاد كردند كه در یک لحظه با خاموش كردن چراغ های مسجد، فراری اش دهند! اما او این را كار آدم های زبون می دانست. در این حادثه نیروهای امنيتی ۲ نفر از مردم را كشتند و عده زيادي را مجروح كردند. او پس از مدتی بدون محاكمه آزاد و پس از مدتی طی محاكمه ای به ۲ ماه زندان قابل خريد محكوم شد. پس از آن در مسجد سید اصفهان به افشاگری ماهیت رژیم شاه پرداخت. تا اینکه برای سومین بار دستگیر و به زندان عمومی منتقل شد. در ماجرای اعتراض به كشتار طلاب قم، مأموران ۱۴ نفر از طلاب و روحانيون را دستگير كردند كه شيخ عباس واعظ طبسی و وی از آن جمله بودند. به ۲ سال حبس محکوم و در خرداد ۱۳۵۶ آزاد شد. در مشهد به همراه آيت الله خامنه ای و واعظ طبسی مردم را به اعتصاب و راهپيمايی تشويق می کردند. اين بود كه ساواك با حمله به خانه وی، دستگيرش كرد. پس از آزادی، چند بار با مواد منفجره به جانش سوء قصد كردند كه البته به نتیجه ای نرسيد. در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ به قصد دیدار امام به سوی مدرسه علوی شتافت. در ۲۲ بهمن، فرصت طلبان قصد تعرض به پادگان و لشکر ۷۷ براي جمع آوری اسلحه را داشتند که او در حفظ و نظم شهر و حفظ پادگان نقش بسزایی داشت. با پيروزی انقلاب، به مبارزه عليه انجمن حجتيه و لیبرال ها پرداخت؛ در آبان ۱۳۵۸ پرده از چهره منافقانه استاندار وقت خراسان برداشت که منجر به برکناری او شد. او با امتناع از قبول پست های دولتی، در سنگر دبير كلی حزب جمهوري اسلامی مشهد خدمات شایسته ای جهت ارتقاء سطح آگاهی های اعضاء و جذب جوانان انجام داد. در سال های ۵۸ و ۵۹ برای رساندن پیام انقلاب به ليبی، سوريه، ژاپن و بنگلادش سفر کرد. با رأی قاطع مردم استان مازندران به مجلس خبرگان راه يافت. او همچنين در افشای خیانت های بنی صدر و جبهه متحد لیبرال های سلطنت طلب و منافقين سهم بسزایی داشت.