«مـن محمـود کاوه فرزند محمد هسـتم، در یکـی از کوچه هـای مشـهد، در سـال ۱۳۴۰ بـه دنیا آمدم و سـال ۱۳۴۷ به مدرسـه علمیه رفتم ، پـس از آن ادامـه تحصیـل دادم و اول پیـروزی انقلاب ، بعداز اینکـه تحصیلاتـم تمـام شـد بـه سـپاه آمـدم و مدتـی در سـپاه آموزش هـای مختلفـی را گذرانـدم. پـس ازآن بـه منطقـه ی جنـوب و بعـد از آن بـه کردستان آمـدم . در این مدت در نقاط مختلف کردسـتان مشـغول بکار بـودم و الان حـدود چهـار سـال و انـدی اسـت کـه در خدمـت مـردم و اسلام هسـتم.»

اینها بخشـی از یـک مصاحبـه صوتـی با اوسـت. بـا پیـروزی انقلاب اسلامی، جـزو اولیـن عناصـر متعهـدی بـود کـه بـه سـپاه در شـهر مقـدس مشـهد پیوسـت و پـس از گذرانـدن یـک دوره چریکـی، بـه آمـوزش نیروهای سـپاه و بسـیج پرداخـت. پـس ازآن، بـرای حفاظـت از بیـت امـام در جمـاران، در یـک مأموریـت شـش ماهه بـه تهـران عزیمـت کـرد. توفیـق حضـور در محضـر مبـارک امـام تغییـرات شـگرفی در جـان و روحـش بـه وجـود آورد. بـا اعـزام بـه مناطـق غـرب کشـور، نقـش بی بدیلـی در آزاد سـازی بـوکان، جاده پیرانشـهر و شـهر سـقز داشـت. در پی حضـور و موفقیت های شـگفت انگیـزش، ضدانقلاب برای سـر او مبلغ هنگفـت ۲ میلیون تومانـی را به عنـوان جایزه تعیین کرد. بـا شـهادت شـهیدان کاظمی، گنجـی زاده و بروجردی، سـکان فرماندهـی تیـپ ویژه شـهدا که نیرویـی فـرا منطقـه ای بـود و نیروهایی از سراسـر کشـور داشـت، در سـال۱۳۶۲ به او سـپرده شـد. او در راه انجـام تکلیـف، از همـه علایقـش، حتـی از مشـرف شـدن بـه مکـه معظمه چشـم پوشـید. تیرمـاه ۱۳۶۲ بـا تیـپ تحت امـرش عملیات برون مرزی والفجر۲ را به سـرانجام رسـاند و در عملیات والفجـر۴ نیـز درخشـید. شـرکت در عملیـات بـدر، قـادر و… از جمله عملیات های اوسـت. سـرتیپ شـهید حسـن آبشناسـان فرمانـده لشـگر۲۳ نوهـد ارتـش دربـاره او می گفـت : اگر در دنیـا یـک چریـک پاکباختـه و دلباخته به اسلام و حضرت امام قدس سـره وجود داشـته باشـد، محمـود کاوه اسـت و هـر رزمنـده ای کـه بخواهـد خـوب پختـه و آبدیـده شـود، بایـد به تیـپ ویژه شـهدا، پیـش او برود. مقـام معظـم رهبـری دربـاره شـهید کاوه فرمودنـد: از لحـاظ نظـم، اداره واحـد، مدیریت قوی، دوسـتی و رفاقـت بـا عناصر لشـگر، معنـوی، اخلاق، ادب و تربیت، توجه و ذکر، یک انسـان جـوان، امـا برجسـته بود… ایـن جوان جزو عناصـر کم نظیری بود کـه او را درصدد خودسـازی یافتم. اهـل خودسـازی بود، هم خودسـازی معنـوی، اخلاقی و تقوایی و هم خودسازی رزمی. سرانجام ایـن ژنرال جـوان در ۱۱ شـهریور سـال ۱۳۶۵ درحالی کـه ۲۵ سـال بیشـتر از عمـرش سـپری نشـده بـود، در عملیـات کربلای ۲ بـر بلندای حـاج عمران به شـهادت رسـید و پیکر پاکش در بهشـت رضا علیه السلام زیارتگاه عاشـقان اسـت.