بایگانی برچسب: استاد پناهیان

استاد پناهیان: مهمترین علامت بلوغ اکتسابی انسان درک زمان است. اینکه آدم بتواند عبور زمان و سرعت آن را بفهمد، قیمت آن را درک کند و بداند این زمان به پایان خواهد رسید، برای رسیدن به این بلوغ باید به زمان احترام گذاشت و منظم زندگی کرد و برای هر کاری زما

استاد پناهیان: کودکی و بسیاری از حالات با صفای آن الگویی برای کمال انسان است. کینه به دل نگرفتن، زود نگریستن، ایمان آنها به روزی رسان بودن پدر و مادر و بسیاری از خوبی های دیگر در کودکان، الگویی برای اوج معنویت است. از دست دادن صفای دوران کودکی مانند

استاد پناهیان: موقع عصبانیت فرزندانتان را تنبیه یا موعظه نکنید، چون او تصور می‌کند شما دارید عصبانیت خود را ارضاء می‌کنید؛ نه آنکه از یک حقیقت با ارزش سخن می‌گویید و در مقابل عصابیت شما بیشتر به دنبال فرار کردن از تنبیه است تا تنبه یافتن.

استاد پناهیان: کسانی که اولیا خدا را عمیقا دوست دارند، از ذکرشان واقعا لذت می‌برند و مهم ترین آرزویشان دیدن آنها و با آنها بودن است و خوشبخت ترین آدم های روی زمینند. چون هر چه دیگران به مرگ نزدیک می‌شوند از دوست داشتنی هایشان فاصله می‌گیرند و افسرده

استاد پناهیان: تفکر مانند قدم زدن است، باید ببینی در کجا و در چه هوایی قدم میزنی؛ و به سوی کدام هدف قدم برمیداری. بعضی ها هنگام قدم زدن به سوی هیچ محبوبی نمی روند؛ فقط دور می‌زنند. بعضی ها در گلستان قدم برمیدارند، ولی بعضی ها در سنگلاخ راه می‌روند. ب

استاد پناهیان: انسان می‌تواند هر روز دریافت تازه و عمیق تری از خود پیدا کند و نفس خود را بهتر بشناسد به شرط آنکه خود را محاسبه کند. اما اکثر آدمها خود را نمی‌‌شناسند چون از خود حساب نمی‌کشند؛ مثلا از خود نمی‌پرسند هر کاری را چرا انجام داده اند. محاسب

استاد پناهیان: رنج موجب تقویت عضلات روحی انسان می‌شود و سعی توأم با سختی، ورزش روح است. داشتن نشاط روحی مانند داشتن نشاط جسمی یک ضرورت است. فرق جسم روح در این است که روح مانند جسم پیری ندارد و در هر لحظه می‌تواند جوانتر و شادابتر بشود، اگر ورزش روح ر

استاد پناهیان: قلم شبیه قاشق نیست! بدون قاشق هم می‌شود غذا خورد، اما بدون قلم نمی‌توان از حیات کامل برخوردار بود.یا باید بخوانی و یا باید بنویسی و الا اهل قلم نخواهی بود و اهلیت حیات نخواهی داشت. خدا قلم را آفرید و خود بهترین استفاده را از آن کرد و س

استاد پناهیان: سحر هنگام بیداری است و سرآغاز زندگی، اگر بیداری خود را از سحر آغاز نکنیم در طول روز با تمام وجود زنده نخواهیم بود و در بیداری هم شبیه خواب، تمام مشاعرمان کار نمی‌کند. سحر هنگام اندیشیدن است و اگر اولیا خدا در سحر گریه کنند، این اشک نتی

استاد پناهیان: خدا مهربان تر از آن است که با چند گناه بنده خود را دور بیندازد. ولی شیطان دائما در حال ناامید کردن انسان است. یک آدم گنهکار اگر احساس می‌کند خدا دیگر به او نگاه نمی‌کند، باید بداند این ناامیدی القا همان شیطانی است که او را وادار به گنا