بایگانی برچسب: استاد پناهیان

استاد پناهیان: عفاف یعنی حیا کردن از ورود به حریم خصوصی دیگران و نخوردن غذای دیگران حتی در گرسنگی! عفاف یعنی پذیرفتن محدودیت‌های منطقی، همراه با لبخند رضایت و سکوت بدون شکایت. آدم عفیف به خودش اجازه نمی‌دهد در قبال ریخته شدن آبرویش به لذتی دست پیدا ک

استاد پناهیان: مسئولیت اجتماعی مانند صدقه دادن، مسئولیت سیاسی مثل ریشه‌ی فقر را کندن، مسئولیت اجتماعی مثل عیادت از مریض‌ها، مسئولیت سیاسی مثل تلاش برای بنیان گذاری حاکمیتی که اینقدر آرامش و رفاه در آن باشد که کمتر کسی مریض شود. خب کدام مهم‌تر و ارزشم

استاد پناهیان: انسان بیش از راحتی به انرژی احتیاج دارد و بیش از رنج باید از افسردگی فرار کند. اگر رنج همراه با انرژی باشد و به انسان نیرو ببخشد، خیلی بهتر از راحتی است که موجب سستی و افسردگی انسان باشد. همانطور که انسان بیش از لذت به شادی نیازمند است

استاد پناهیان: خدایا! ما در کوچه‌های بن‌بست زندگی اسیریم، قبل از آنکه به انتهای بن‌بست‌ها برسیم ما را از مسیر‌های بی فرجام بازگردان. خدایا! ما ثروت‌ها و دارایی‌هایمان را برای به دست آوردن فقر و فلاکت می‌فروشیم، قبل از اینکه غارتگران هستی ما را ببرند

استاد پناهیان: انسان می‌تواند هر روز دریافت تازه و عمیق‌تری از خود پیدا کند و نفس خود را بهتر بشناسد به شرط آن که خود را محاسبه کند. اما اکثر آدم‌ها خود را نمی‌شناسند چون از خود حساب نمی‌کشند؛ مثلا از خود نمی‌پرسند هر کاری را چرا انجام داده‌اند. محاس

استاد پناهیان: ترسیدن از نافرمانی خدا، انسان را نسبت به دیگر خطرات زندگی شجاع می‌کند. و نگرانی از دوری از خدا، به زندگی پرتلاطم انسان آرامش می‌دهد.

با حضور خانواده محترم شهدای امنیت با سخنرانی استاد پناهیان ستایشگری برادر محمد صالحی پور چهارشنبه ۲۸ دی ۱۴۰۱ مشهدمقدس، بلوار احمد آباد، بین ابوذر و رضا، مسجد الزهرا(س)

استاد پناهیان: اینکه اگر کسی خدا را فراموش کند، خود را نیز فراموش خواهد کرد؛ بدترین بلایی است که می‌تواند بر سر انسان بیاید. خودفراموشی وضعیتی است که هیچ انسان خودخواهی حاضر نیست بپذیرد. اگر خودت را فراموش کنی هیچگاه نمی‌توانی برای حفظ منافعت قدمی بر

استاد پناهیان: تخصص بدون تعهد مانند ماشین بدون فرمان است که ممکن است به هر دره‌ای پرتاب شود؛ و علم بدون عمل مانند ماشین بدون چرخ است که هیچ کسی را به جایی نمی‌رساند؛ و عقل بدون عشق مانند ماشینی است با بهترین توانایی‌ها ولی بدون بنزین که تا ابد متوقف

استاد پناهیان: دنیا جای خوبی است چون انسان عاشق می‌شود و جای بدی است چون جای عشق بازی نیست؛ تنها در آخرت است که می‌توان عشق جاودانه داشت. دنیا مانند مغازه‌ای است که انتخاب و خرید می‌کنی و آخرت خانه توست که انتخاب و خرید هایت را برایت می‌آورند و از آن