Tag Archives: خوبان خراسانی

با پایان تحصیلات ابتدایی به دلیل مشکلات معیشتی، ترک تحصیل کرد و در ۱۲ سالگی در یک کارگاه نجاری مشغول به کار شد. از آنجایی که به علوم دینی علاقه وافری داشت، پس از فراغت از کار، تا پاسی از شب در مسجد هرندی درس می‌خواند. او در جریان قیام ۱۵ خرداد، یکی ا

در مدرسه علمیه حاج شیخ مجتهد اولیائی کاشمر، دوره های مقدماتی و سطح را به پایان رسانید و در ۲۵ سالگی برای تکمیل تحصیلات در مشهد سکونت گزید. او که از خطیبان بزرگ معاصر حوزه علمیه مشهد محسوب می‌شد و دروس ِو جلسات درس اخلاق او در مدرسه سعادت و سلیمانیه و

بعد از کودتای ۱۳۳۲ که فعالیت گروه‌ها و فرقه‌ها به ویژه حزب توده و بهائیت افزایش یافت، متدینان مشهد بر آن شدند که اقدام به پرورش نیروهای متعهد نمایند. او نیز که اعتقاد داشت حکومت امام زمان (عج) نیازمند مدیرانی متعهد و متخصص است، به این گروه پیوست. یکی

در ۱۶ سالگی با اصرار پدر برای ادامه تحصیل در رشته داروسازی به هندوستان عزیمت نمود ولی بعد از چند ماهی هوای انقلابی‌گری و عشق خمینی به سرش زد و به ایران بازگشت. در سال ۱۳۶۴ جهت تحصیل علوم دینی به قم عزیمت نمود و با توجه به استعداد و علاقه‌اش در امر تب

پس از تولد و تحصیل مکتبی در روستای ابرده از توابع مشهد، در سال ۱۳۲۲ در مدرسه علميه نواب مشهد به تحصيل علوم حوزوي پرداخت. در زمره شاگردان میرزا جواد آقا تهرانی، اديب نيشابوري، شيخ هاشم قزويني و آیت الله میلانی بود و مدت اندکی نیز از محضر شیخ حسنعلی نخ

درسن دوازده سالگی به عقد سید جلال الدین طاهایی درآمد. درآن زمان به هیچ وجه امکان تحصیلات حوزوی برای خواهران مرسوم نبود؛ لذا در ابتدا دروس عربی، اخلاق، تفسیر و احکام را نزد حجت الاسلام سید هاشم طاهایی و سيد جلال الدین طاهايی آموخت. ایشان درسال ۱۳۴۵ سا

سوم تیرماه ۱۳۱۴ به دنیا آمد. در آن موقع برادرمان جناب آقای خامنه‌ای در مشهد تشریف نداشتند و شهید هاشمی نژاد هم در قم بودند بنابراین در آن زمان من تنها بودم و خیلی سخت می‌گذشت به جهت آنکه در حوزه هم افکار خاص ضد مبارزه حاکم بود. بعدها با پیوستن این دو

چهارساله بود که به همراه پدر به قصد زیارت حضرت رضا علیه السلام به مشهد آمد. از شاهدان عینی به توپ بستن حرم رضوی توسط قوای روس بود و در آخرین صفحات کتاب زبده المصائب خود ضمن مدح امام رضا علیه السلام به این رویداد ناگوار اشاره کرده است. سرانجام در سال

پدرش او را از همان کودکی در هر سحرگاه بیدار و با نماز و دعا آشنا ساخت. روزی پسرش به او گفت: خوب است برای مراجعه مردم وقتی مقرر شود. گفت پسرم: آن کس که برای رضای خدا به خلق خدمت می کند نباید وقت تعیین کند! وی سرانجام در سن ۸۲ سالگی چشم از عالم ماده بس

«مـن محمـود کاوه فرزند محمد هسـتم، در یکـی از کوچه هـای مشـهد، در سـال ۱۳۴۰ بـه دنیا آمدم و سـال ۱۳۴۷ به مدرسـه علمیه رفتم ، پـس از آن ادامـه تحصیـل دادم و اول پیـروزی انقلاب ، بعداز اینکـه تحصیلاتـم تمـام شـد بـه سـپاه آمـدم و مدتـی در سـپاه آموزش …