بایگانی برچسب: پبام معنوی

استاد پناهیان: حسرت، گذشته انسان را نابود می‌کند و یأس، آینده را از بین می‌برد. شکر گذشته را زنده می‌کند و امید آینده‌زا؛ با شکر گذشته و امید به لطف خدا در آینده حیات مضاعف نصیب انسان می‌شود.

استاد پناهیان: حسن همجواری اهمیتش بیشتر از حسن خلق با عموم مردم است چون نمی‌توانی هر لحظه همسایه را عوض کنی و مجبوری با او بسازی. علی‌رغم اینکه با بدخلقی‌های او آزرده می‌شوی باید با او خوش اخلاق باشی.

استاد پناهیان: خواهش‌ها و دوست داشتنی‌های پنهان و پیدای ما یکی از اصلی‌ترین عوامل تعیین کننده سرنوشت ما هستند. ما معمولا نمی‌دانیم چقدر تمایلات ما اهمیت دارد و الا علاقه به هیچ موضوع بی ارزشی را به دل راه نمی‌دادیم و از دل بخواهی‌های بی ارزشمان استغف

استاد پناهیان: اوج اخلاق اجتماعی ظرفیت یافتن برای حضور در تشکل‌های مردمی مومنان است. آن همه تاکید بر برادری و اخوت در اسلام نتیجه‌اش باید در حسن همکاری مومنان با بکدیگر دیده شود.

استاد پناهیان: لحظه‌های بی قراری و دل‌گرفتگی، لحظه‌های ناب زندگی انسان است. شاید خدا می‌خواهد در این لحظه‌ها که ارتباط تو با دیگران به هر دلیلی قطع می‌شود، خود را به تو نشان دهد و ارتباط عمیقی بین تو و خدا ایجاد کند. این لحظه‌ها را از دست ندهیم، از آ

استاد پناهیان: زندگی معمولا ما را از خدا دور می‌کند چون ما نمی‌توانیم آن‌چنان که باید به سوی خدا حرکت کنیم. ولی مناجات با خدا و مرور همه غم‌ها و آرزوها در گفتگو با حضرت پروردگار، انسان را در جایی که باید باشد قرار می‌دهد. خلوت کردن با خدا تمام آسیب‌ه

استاد پناهیان: عفاف یعنی حیا کردن از ورود به حریم خصوصی دیگران و نخوردن غذای دیگران حتی در گرسنگی! عفاف یعنی پذیرفتن محدودیت‌های منطقی، همراه با لبخند رضایت و سکوت بدون شکایت. آدم عفیف به خودش اجازه نمی‌دهد در قبال ریخته شدن آبرویش به لذتی دست پیدا ک

استاد پناهیان: مسئولیت اجتماعی مانند صدقه دادن، مسئولیت سیاسی مثل ریشه‌ی فقر را کندن، مسئولیت اجتماعی مثل عیادت از مریض‌ها، مسئولیت سیاسی مثل تلاش برای بنیان گذاری حاکمیتی که اینقدر آرامش و رفاه در آن باشد که کمتر کسی مریض شود. خب کدام مهم‌تر و ارزشم

استاد پناهیان: انسان بیش از راحتی به انرژی احتیاج دارد و بیش از رنج باید از افسردگی فرار کند. اگر رنج همراه با انرژی باشد و به انسان نیرو ببخشد، خیلی بهتر از راحتی است که موجب سستی و افسردگی انسان باشد. همانطور که انسان بیش از لذت به شادی نیازمند است

استاد پناهیان: خدایا! ما در کوچه‌های بن‌بست زندگی اسیریم، قبل از آنکه به انتهای بن‌بست‌ها برسیم ما را از مسیر‌های بی فرجام بازگردان. خدایا! ما ثروت‌ها و دارایی‌هایمان را برای به دست آوردن فقر و فلاکت می‌فروشیم، قبل از اینکه غارتگران هستی ما را ببرند