بایگانی برچسب: کار فرهنگی

ماعادت کرده ایم که به نداشته هایمان، بیش از داشته های مان فكر كنیم. این فكر، حالمان را خراب می كند و حال خراب هم مانع حركت و فعالیت است. تا زمانی كه فكر و ذكرمان كلماتی از قبیل «نداریم، نمی شود، نمی گذارند، نمی خواهند، نمی آیند و... » باشد، اسیر نداش

خواسته اسلام ناب از مسجد و نماز جماعت، فراتر از يك عبادت جمعی صرف است. عمل به همین اصل از اصول اسلام اجتماعی، راه حل بسیاری از مسائل امروز جامعه است. پس بايد از كار جمعی محفلی به كار مؤثر اجتماعی حركت كرد. #حلقه_های_میانی

مثال: نماز خواندن یک واجب شرعی است كه اگر به تنهایی به جا آورده شود، عملی فردی انجام گرفته است؛ اما اگر همراه با جمع ادا شود، می شود نماز جماعت و بركات بسیار بیشتری از نماز فردی دارد. اقا مطلوب ما نماز اجتماعی است! مسجد و نماز جماعت، قلب تپنده یک محل

جمع خوبی كه كار خوب و تمیز نمی کند، مطمئنا سازماندهی خوبی ندارد. سازماندهی درست، در یک عمليات مؤثر اجتماعی نمود پیدا می کند. عدم سازماندهی درست اجتماعی، به فرسودگی جمع می انجامد. پس طی یک فرایند، كار فردی را به كار جمعی تبدیل می کنیم و کار جمعی را به

اگر يك امر جمعی معطوف به جامعه و دنبال حل مسائل اجتماعی باشد، تبدیل به یک امر اجتماعی می شود. در بسیاری از فعالیت های جمعی اصول، امكانات، تشكيلات، اهداف و عملیات به خوبی و درستی تنظیم شده است؛ اما تأثیری بر اجتماع ندارد و اصطلاحا اجتماعی نشده است. وق

این امر در مقابل امرفردی است و امور جمعی را شامل می شود. وقتی كه اهداف مشترك در گروه وجود داشته باشد، کارهای فردی تبدیل به کار جمعی می شوند؛ مانند ورزش روزانه در یک تیم یا گروہ و نماز جماعت. #حلقه_های_میانی

آنچه در حیطه تصمیم و اراده فردی است و معنای اجتماعی ندارد. اصالت این نوع فعالیت باحالات، ذهنيات، خلقیات و احساسات خود فرد است. در این مفهوم به اموری پرداخته می شود كه مربوط به خود فرد است و بر دیگران تأثیر مستقیمی ندارد؛ مثل ورزش كردن انفرادی روزانه

تا اینجای رویداد تصوری از یک کار فرهنگی مطلوب و همچنین جمعی متشكل از عناصر خلاق، فقال و مشاركت جو حول يك برنامه خوب به دست آمده و تبديل به يك كار جمعی شده است. عبور از فردیت و انجام كار جمعی اتفاق بزرگی است؛ اقاكار جمعی و گروهی نقطه نهایی نیست. در صو

۴- مسئله محوری: طراحی عملیات نیازمند طرح سؤالات گوناگون و توانایی طرح پرسش از وضع موجود است. همچنین، راه شناخت میزان فاصله وضع موجود تا وضع مطلوب نیازمند همین توانایی است. مسئله، می تواند معطوف به فرصت های بهره بری نشده با تهدیدهای مرتبط با منطقه فعا